Zorza polarna to wyjątkowe zjawisko świetlne, zachwycające nie tylko sposobem powstawania, ale przede wszystkim – samym swoim widokiem.
Jak powstaje zorza polarna?
Na półkuli północnej nazywana z łaciny Aurora borealis, na południowej – Aurora australis, powstaje w wyniku przepływu prądu w jonosferze (ok. 100 km powyżej Ziemi), gdzie przenikają się pasy radiacyjne oraz górna ziemska atmosfera. Szczególny udział w tym procesie ma Słońce, emitujące podczas swoich wybuchów więcej cząsteczek elementarnych. Te, zbliżając się do Ziemi, zderzają się z atmosferą naszej planety i na styku tych spotkań dochodzi do świecenia zorzowego, które my podziwiać możemy jako prawdziwy spektakl kolorów i kształtów na granatowym niebie.
Zjawisko to daje się zaobserwować w górnej atmosferze, niedaleko biegunów magnetycznych planety. Możemy je więc zobaczyć z wysokich szerokości geograficznych, szczególnie za kołami podbiegunowymi. Jednak nie zawsze – zdarza się, że zorze polarne widać już w okolicy 50. równoleżnika, a ich poświata dociera nawet do państw śródziemnomorskich. Jeśli rozbłyski na Słońcu są szczególnie intensywne, aurorę można zobaczyć także ponad Polską.
A jest co oglądać: zorze mogą przybierać kształt pasm, łuków, kurtyn, promieni i koron. Mogą być również w różnych barwach (w zależności od intensywności zjawiska oraz zaangażowanych w jego powstawanie gazów) – niebieskie, zielone, żółte, czerwone czy białe.
Gdzie jednak najlepiej podziwiać to zjawisko?
7 miejsc, w których zorza polarna zachwyci Cię urokiem!
Im dalej wybierzemy się w kierunku kół podbiegunowych, tym nasze szanse na zaobserwowanie zorzy polarnej będą większe. Jednak przy sprzyjających warunkach pogodowych, zjawisko to podziwiać będziemy mogli także na północnych obszarach Skandynawii, gdzie szukać go najlepiej pomiędzy 21 września a 21 marca, między godziną szóstą po południu a pierwszą w nocy. Obserwacja wymaga jednak dobrych warunków pogodowych i cierpliwości – zdarza się, że zorza polarna się nie pojawia lub przez zachmurzenie lub oświetlenie nieba nie jest widoczna.
W Szwecji doskonałymi punktami obserwacyjnymi są Park Narodowy Abisko (w Laponii, ok. 200 km od koła podbiegunowego) oraz Kiruna (najdalej wysunięte na północ miasto szwedzkiej Laponii). W Norwegii poleca się wyjazd na Svalbard (norweską prowincję w Arktyce, która obejmuje archipelag Svalbard oraz kilka okolicznych wysp), Lofoty (archipelag na Morzu Norweskim) lub do Tromso, czyli największego miasta północnej Norwegii.
Poszukując zorzy polarnej w Finlandii, warto wybrać się do Saariselki – znanego ośrodka turystycznego, znajdującego się w północno-zachodniej części państwa, w fińskiej Laponii. Spore szanse na spędzenie nocy ze zjawiskową zorzą daje również islandzka stolica, Reykjavik, i jej okolice, coraz popularniejszy wśród obserwatorów kierunek.
